Η Γραφή της Ευκίνητης Άμμου

Έτος έκδοσης: 2008

Εκδόσεις Κέδρος

ΤΟ ΦΩΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΕΛΥΦΟΣ

Η ΜΙΚΡΗ ΠΥΘΙΑ

Σταμάτησα να πω ένα αντίο

στη μικρή μου Πυθία στο μαντείο.

Δεν της είπα πως φεύγω στα ξένα

θα το γνώριζε ήδη

και με ξέρει πιο πολύ κι από μένα

δοσμένος πως είμαι σε κάθε ταξίδι.

Το λεπτό της κορμάκι μου δίνει

σαν χρησμό μυστικό να θυμάμαι

να νομίζω πως είμαι με κείνη

όπου γης, όπου να ’μαι.

Δεν γνωρίζω πώς θα ’ναι το μέλλον

κι αν η φλόγα της δάφνης θα σβήσει

αν το λάλο νερό θα σιγήσει

η μορφή της αν πάρει

τη μορφή των αγγέλων.

Σταμάτησα να πω ένα αντίο

στη μικρή μου Πυθία στο μαντείο.

3.7.2006

CRISIS

Σε μέθυσαν με δύσκολο ποτό

που τώρα από τη γλώσσα σου δεν βγαίνει

απ’ της ψυχής τον άγριο τοκετό

ξεπήδησαν οι κολασμένοι.

Περνούσαν απ’ του χρόνου τη ρωγμή

και εσύ ζητούσες να τους διώξεις

του παρελθόντος οι κρωγμοί

και οι ονειρώξεις.

Τέλος κοιμήθηκες βαθιά

σαν κάποια αρρώστια σοβαρή

να σ’ είχε καταβάλει

και όλα ξανακλειστήκαν αρμαθιά

στο βουερό σου διάτρητο κεφάλι.

4.6.2006

ΓΡΑΦΗ ΣΤΟ «ΑΨΕΝΤΙ»

Αχνή παραπαίει η φωνή σου

πανί στ’ ανοιχτά κάποιας νήσου

ψάχνει, δεν βρίσκει καμιά λέξη

για να μπορέσει να διαλέξει

η λήθη γραμμάτιο που λήγει

απαλά μας τυλίγει

μοιάζει το να μείνεις κοντά μου

γραφή της ευκίνητης άμμου.

29.1.2006 – 22.4.2006

ΑΝΑΤΟΜΙΑ

Τον κόψαν όλο φέτες άνισες

με τον μπαλτά που εσύ τους δάνεισες

τον κόψαν όλο νήσους άνισες

με τα πανιά που εσύ τις διάνυσες

τον δέσαν όλο σκέψεις άνισες

με τις χορδές που εσύ τις τάνυσες.

29.12.2003

ΤΟ ΧΑΡΙΣΜΑ

Οι πράξεις κάνουν δρομολόγια

στα κρύα νερά του παρελθόντος

τα λάθη μας μας συνοδεύουν

–την αγαπούσα– κι όμως δεν της μίλησα

με αγαπούσε – κι όμως δεν της μίλησα.

Να σου χαρίσω ένα κομμάτι απ’ την καρδιά μου

ένα κιλό ακριβώς, χωρίς το αίμα…

Το χάρισμα δεν έχει περιθώρια…

14.8.2005

ΑΣΚΗΣΕΙΣ ΑΝΑΠΝΟΗΣ

Στερεύουν οι ιδέες μου

και σου ζητώ συγγνώμη

δεν αναβλύζουν σήματα

να στείλω προς τα έξω

δεν έχουν μείνει απάτητοι

άλλοι δρόμοι

και λιγοστεύουν τα χαρτιά

που ’χω να παίξω.

Δεν είν’ αυτό παράπονο

χαίρομαι ακόμα

το φωτεινό χαμόγελο

το στήθος που ’χει ανθίσει

με συγκινεί κάθε άρωμα

νιώθω το κάθε χρώμα

σκιρτώντας στην ανατολή

δεν τρέμω για τη δύση.

Όλα θα ’ρθουν στην ώρα τους

θα γίνουν όπως πρέπει

τα λάθη μας λιπάσματα

μιας γόνιμης ζωής

θα κλείσω το παράθυρο

το τζάμι θα επιτρέπει

ασκήσεις μιας θολής αναπνοής.

13.3.2006

ΤΟΝ ΚΕΡΔΙΖΕΙ

Του χάρισε ένα βλέμμα αλφάδι μα παραμένει σιωπηλός επιμελώς

ήρεμα μάχεται το βράδυ

ο τοίχος της ψυχής ραγίζει απαλή

η αύρα της τον απειλεί

και τον κερδίζει.

30.10.2004

ΡΙΓΟΣ

Δεν έχεις ευθύνη

για κάτι που φθίνει

εσύ το προσπάθησες

τώρα αφήσου

στο ρίγος του στην άκρη

της αβύσσου.

29.1.2006

ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ

Ήρθα να πω ένα «γεια»

μην το φοβάσαι

δεν είναι τώρα η ώρα σου

–ίσως αύριο–

απλά προσέχω τους μελλοντικούς πελάτες

τον τρόπο που παλεύουνε, τις συμπεριφορές

στην πλήρωση του προθεσμιακού τους χρόνου.

Έχω τις απορίες μου – μ’ άπειρη εμπειρία

ακόμα δεν κατανοώ

πόσο ο θνητός γαντζώνει στη ζωή.

Εγώ είμ’ η μαύρη τρύπα της

η οικολογία

το απόσταγμα της ανακύκλωσης

προσφέρω υπάρχοντας νόημα στην ύπαρξη.

Ποιος το εκτιμά;

- Ησύχασε, μην έχεις ανασφάλειες!

Από το θάνατο; Ποιος το περίμενε!

- Άνευ νοήματος η λέξη ασφάλεια

λέξη πλαστή – δεν αποδίδει αλήθεια,

μονάχα την επιθυμία της.

Όμως αισθάνομαι ανασφάλεια

να παίρνω μόνο κάτι που δεν δίνω.

Το σκέφτομαι – δεν βρίσκω λύση.

Σε χαιρετώ – σου εύχομαι να αργήσει

η επόμενη συνάντησή μας.

8.8.2006

ΜΕΣΟΔΙΑΣΤΗΜΑ

Ο άγγελός μου

ξύπνησε μελαγχολικός

με κοιτάζει

δεν θέλει να διακινδυνέψει

τη συνέχεια

κερδίζει χρόνο…

μένουμε στο ανάμεσα

ακίνητοι.

10.4.2005

Ο ΟΙΚΟΣ

Ο οίκος των γονιών μου είναι λευκός

ένα μικρό μαρμάρινο δωμάτιο

λουλούδια, αράχνες, απαλό λίγο φως

που μπαίνει απ’ της πόρτας το τζάμι.

Στο πλάι της πόρτας μια αγγελική

και στ’ άλλο πλάι άσπρο γιασεμάκι

δεν χρειάζονται λόγια σαν βρίσκομαι εκεί

στον τόπο που ελευθερώνει το κορμάκι.

Ο χρόνος προελαύνει με βήμα γοργό

και κάποτε τη μάχη θα τη χάσω

έχω κλειστοφοβία εγώ

μα ίσως κοντά τους

θα το ξεπεράσω.

1.10.2006

ΣΤΗΝ ΨΥΧΗ

Του χάρισαν ένα καράβι

μα δεν υπάρχουν θάλασσες τριγύρω.

Του χάρισαν μια σημαιούλα

μα τι είναι τάχα η πατρίδα;

Του χάρισαν ένα κορμί

μα ο πόθος είναι μόνο μέσο.

Επιστρέφεις συνέχεια στην ψυχή.

5.8.2006

ΛΕΟΝΑΡΝΤΟ

Ο Λεονάρντο έπεσε να κοιμηθεί

πώς κοιμάται το σώμα του Λεονάρντο;

Πέταγμα των πουλιών

ροές υδάτων

το χρώμα των ματιών

το κορμί και το αίμα

πώς κοιμάται το μυαλό του Λεονάρντο;

Στοιχίζει στο κεφάλι του

την κίνηση του κόσμου

την αποκρυσταλλώνει

– και μειδιά

με το χαμόγελο της Mona Lisa.

15.3.2005

ΔΕΝΤΡΑ

Αυτά τα δέντρα

ήταν φράχτες κάποτε

κάποιους χωρίζαν από κάτι

τώρα στην πλούσια φυλλωσιά τους

πολλοί προστρέχουν

ο ίσκιος τους γίνεται συντροφιά

η παρουσία τους ένα δώρο

δικαιώθηκαν…

Ο χρόνος ξεπερνά τη λογική

– την ανατρέπει;

26.7.2005

SURREAL

Δεν βλέπω πάντα αυτό που βλέπω –

τα ερεθίσματα

διαλέγουν τον δικό τους δρόμο

διαφεύγουν απ’ τους φουσκωτούς της λογικής

στα φευγαλέα στοχεύουν,

καταδύονται

στις νύχτες, τις ελπίδες μας, τις παραισθήσεις.

Παγίδες του μυαλού, ολισθήματα

trompe d’ oeil, errati

ο Απόλλων οδηγεί τη Maseratti.

2.12.2003 – 15.5.2006

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ

Ο φοίνικας ακίνητος στην

αποβάθρα

η θάλασσα στο φόντο του

καθηλωμένη

ο χρόνος ραγίζει στην άμμο

της μνήμης

σαν γκλάσο τούρτας γενεθλίων

παιδικών.

15.3.2005

ΤΟΠΙΟ ΚΕΝΟΥ

Η θάλασσα σπάζει

στο χείλος της γης

το φως με κουράζει

και σβήσ’ το πριν βγεις.

Στρωμένο τραπέζι

και φεύγεις

– για πού;

ο χρόνος πιέζει

απόντος σκοπού

σαν κέλυφος άδειοι

συντρίμματα εμείς

στον ήλιο που δύει

νεκρά πυραμίς.

26.11.2006

ΓΚΑΛΑΠΑΓΚΟΣ

Οι τόποι κρύβουν τη δική τους αύρα

βουβή μια ακίνητη σαύρα

με μάτι θολό μας κοιμίζει μόνο

στον δικό της ακύμαντο χρόνο.

29.1.2006

NATURE

Δεν έχει η φύση, έλεγες, ποιοτική χροιά

χωρίς ζωή είν’ ανέγγιχτη και ίδια

όμως, αμόλυντη, ανιά

μόνο η ζωή φτιάχνει σκουπίδια.

28.6.2005

ΕΝΤΡΟΠΙΑ / ΕΝΘΑΛΠΙΑ

Το κενό μας χαμογελάει φιλικά

η ύπαρξή του είναι μεγάλη ευκολία

μας δίνει χώρο

να το γεμίσουμε με την αδράνεια.

Το κενό μας χαμογελάει φιλικά

είναι ράθυμο, δεν απαιτεί

εγκάρδιο, γεμάτο υποσχέσεις

δεκτικό κάθε φαντασίωσης.

Το κενό μας προσεγγίζει επιδέξια

μας πολιορκεί, μας αφοπλίζει

εγκαθίσταται μέσα μας σαν ιδιοκτήτης

είμαστε –τέλος– το κενό.

22.3.2007

ΤΟ «Σ'ΑΓΑΠΩ»

ΤΟ «Σ’ ΑΓΑΠΩ»

Το «σ’ αγαπώ» είναι ένα πλοίο

στον κόσμο αφήνεται γλυκά

ένα μισάνοιχτο βιβλίο

μια νύχτα με βεγγαλικά.

Το «σ’ αγαπώ» είναι τριζόνι

που αρκείται μόνο να τ’ ακούς

σπόρος ελπίδας που ριζώνει

σε κόλπους μαλακούς.

Το «σ’ αγαπώ» είναι μπουκάλι

που ’χει μονάχα αποστολή

φωτεινή δέσμη σε ξανθό κεφάλι

γέλιο χωρίς αναστολή.

Το «σ’ αγαπώ» είναι φεγγίτης

ένα ορθογώνιο γαλανό

είν’ η φυγή μας

κι η αποφυγή της

είναι το πλήρωμα και το κενό.

21.6.2005

Η ΦΩΝΗ ΜΑΣ

Μίλα μου για να σ’ αγαπώ

είναι πολύ σημαντικό

να ’ρχονται οι λέξεις μας στ’ αυτιά μας

και ν’ αναιρούν τη μοναξιά μας.

Ας ζωγραφίσουμε το προφανές

χρειάζονται τόσο οι φωνές

έστω χωρίς την καίρια σημασία

μη μας κυκλώσει η αφασία.

Η φωνή μας γερνάει τελευταία

το δώρο που δεν χρειάζεται φακούς

είναι να μου μιλάς και να σ’ ακούω

είναι να σου μιλώ και να μ’ ακούς.

22.3.2007

ΔΙΑΤΤΩΝ

Τα μάτια της, η ανατολή

το βραδινό μοναχικό τραγούδι

τα μαλλιά του παιδιού μας

οι ιδέες μας

το βέλος ταξιδεύει προς το στόχο

ανοίγει η σπείρα στο μεγάλο πουθενά.

20.4.2004

ΜΕ ΙΣΗ ΖΕΣΗ

Έτσι όπως πέφτει πάνω της

να την κατασπαράξει

αναρωτιέται τι απέγινε

το τρυφερό παλικάρι

με τα υγρά μάτια

την ευγενική φωνή

πλην όμως μόνο στιγμιαία –

ύστερα ρίχνεται και αυτή στη μάχη

–με ίση ζέση–

του έρωτα.

19.8.2005

ΑΝ ΑΓΑΠΗΣΕΙΣ

Στ’ απαλό μισόφωτο γδύσου

ενώ μας βλέπει από ψηλά

σαν στάλα που κατρακυλά

ο μύθος κάποιου παραδείσου.

Τρυφερά προσορμίζομαι στο κορμί σου

ψάχνω γλυκά όνειρα – κοιμήσου

αέναο μα τόσο νέο

το ρήμα εμπνέω.

Το στήθος πυξίδα απ’ αχάτη

οδηγός για τα μήκη και τα πλάτη

τη νιώθεις την ανάσα της και την ακούς

ερέθισμα για τους κοιλιακούς

μπες δίχως να χτυπήσεις

αν αγαπήσεις.

22.6.2005

ΑΡΓΟΣ ΕΡΩΤΑΣ

Αργός έρωτας

σαν το κύμα επανέρχεται

υγραίνει την άμμο

υποχωρεί, επιστρέφει

θωπεύει τα μικρά γυαλιστερά χαλίκια

ταλαντεύεται, διεισδύει

τα μάτια λάμπουν

αναδεύονται καμπύλοι ήχοι

ο Lewis, o Leonard, η Φλέρυ

η θάλασσα, η σιωπή…

Αν μου χτυπήσεις, θα ανοίξω.

9.12.2003

ΧΟΡΟΙ ΜΙΚΡΩΝ ΔΑΙΜΟΝΩΝ

Τη βλέπει και το πάθος του φουσκώνει

γεμίζει το μυαλό του χρυσή σκόνη

όνειρα του μεσημεριού, μικρή κραιπάλη

η πάλη των κορμιών πάλι και πάλι

μηχανικά ερεθίσματα

ο εθισμός των χρόνων

χοροί μικρών δαιμόνων.

Το βλέμμα του γυρίζει αλλού – δεν γίνεται, δεν κάνει

να τον απορρυθμίζει ένα φουστάνι

όμως στην άκρη του μυαλού κάτι κινείται

κάτι άγρυπνα ανυπόμονο και μυστικά δονείται

μηχανικά ερεθίσματα

ο εθισμός των χρόνων

χοροί μικρών δαιμόνων.

26.9.2006

ΑΝΗΚΕΙ ΑΛΛΟΥ

Άκουγε με προσήλωση

ο προβολέας

της φώτιζε μόνο τα χείλη

που συλλαβίζαν το τραγούδι τρυφερά

τα χείλη του –άγνωστου– προσώπου στη σκιά

που μόνο η φαντασία το συμπληρώνει

χείλη που η γεύση τους

ανήκει αλλού.

21.10.2003

ΣΤΑ ΚΥΚΛΑΜΙΝΑ

Έχει περάσει κάποιος χρόνος

βγαίνουν μαζί

η έλξη αθροίζεται

στην κόψη ισορροπεί

πολυμερίζεται

η τελευταία της άμυνα

αφήνεται μες στα κυκλάμινα.

7.1.2006

ΕΧΕΙ ΣΥΝΕΠΕΙΑ

Σήμερα δείξε νεύρο και ζωντάνια

δεν χρειάζεται να είσαι πειστικός

καλύτερα πιεστικός

μην της χαρίσεις χρόνο, στην επίθεση

χωρίς ανάσα, τώρα

το αποτέλεσμα μετράει.

Σε κάθε κίνησή μας ανεπαίσθητη

τρίζει μια ιδέα το κρεβάτι

πάλλεται κάτι ελάχιστο στο κομοδίνο

στην εταζέρα κάποιο γυαλικό

η κάθε κίνησή μας έχει απόηχο

και πιθανά κάποια συνέπεια.

22.3.2007

ΤΑ ΧΕΡΙΑ

Σκάβει, ποτίζει και μαζεύει τους καρπούς

τα χέρια του κατεργασμένα

όμως σαν της χαϊδεύει το κορμί

–γλυκό και τρυφερό σαν φοντανάκι–

αυτά τα χέρια σαν να ζωγραφίζουν

τον έναστρο ουρανό.

14.3.2006

ΣΤΑΓΟΝΕΣ

Ο πόθος μας αφήνει ντροπιασμένος

σταγόνες

ό,τι κι αν δίνει το σώμα

ζητάς περισσότερα

- ελάσματα στιλπνά

παλινδρόμηση

ανάσες άναρχες

κατοχή, απορρύθμιση

- τώρα καπνίζεις…

10.4.2005

ΚΑΤΑΠΡΑΫΝΤΙΚΟ

Κάθε πρωί ξυπνάει με στύση

απ’ όνειρα ερωτικά

ο παθολόγος θα συστήσει

ήπια καταπραϋντικά.

Κάθε πρωί είναι κρυμμένη

μες στου μυαλού του τον ιστό

μένει εκεί περιπλεγμένη

όρθιο κορμί και καθιστό.

Κάθε πρωί τον προσεγγίζει

σ’ ένα χορό αντικριστή

παραφυλάει και τον ζυγίζει

στον τόνο της να τονιστεί.

Τα πάθη επιπλέουν κρύα

στο ψυχικό μας υλικό

και αναζητούνε με πικρία

το επιδόρπιο γλυκό.

28.4.2007

ΔΙΨΑ / MARGOT

Η Margot υψώνει το ποτήρι

χύνει το πορφυρό κρασί

στάγδην

στην αλαβάστρινη κοιλιά της

το στήθος της, ελεύθερο,

κοντανασαίνει

η δίψα μας επέρχεται.

11.11.2006

CHATEAU MARGAUΧ

Το Margaux θέλει κρυστάλλινα ποτήρια

είπε εκείνη

- και μετά να παρθούμε σαν κτήνη.

31.10.2006

DESIRE REVISITED

Πέρασες από περιέργεια να με δεις

δεν βρίσκαμε να πούμε λέξεις

παρέμενες ιδιαίτερα ευειδής

τίποτα δεν ζητάς να περιπλέξεις

αφέθηκες στις γνώριμες ροπές

απέφυγες άσκοπες νύξεις

ο πόθος μας επέστρεφε ριπές

ρίγη και ανοίξεις

σώμα χωρίς αμφισβητήσεις

θα έχεις ό,τι δεν ζητήσεις.

15.11.2005

ΚΑΡΛΟΤΑ – INTEPΜΕΔΙΟ

Ξανάδα την Καρλότα σ’ ένα γάμο

ο χρόνος τρυφερός μαζί της

της χάρισε το φως που σιγοκαίει

το περίφημο σώμα της αράγιστο

και πλούσια ποτισμένο, ήρεμη.

Βέβαια στην κόψη κάτι ακροβατούσε

σκιρτούσε νεύματα, θωπείες, αναμνήσεις χαμογελούσε σαν κορίτσι

σ’ αυτούς που μ’ όποιον τρόπο αγαπηθήκαν.

Σφιχτά μ’ αγκάλιασε, με φίλησε ριγώντας

- την έβλεπα να ξεμακραίνει

μ’ άδεια μάτια.

16.1.2006 – 21.4.2006

ΒΕΝΕΤΙΑ

Φορά τη μάσκα Βενετσιάνου άρχοντα

χρυσή κάτω από μαύρο τρίκοχο,

δύο κόγχες ένταση.

Εκείνη

μιλά και τα μαλλιά της παιχνιδίζουν

το βλέμμα της λυμαίνεται η άνοιξη

απ’ το χαμόγελό της αναβλύζουν

κόσμοι.

9.3.2004

ΑΦΡΟΛΟΥΤΡΟ

Έχει ξυπνήσει και τον ψάχνει

στα μάτια της μια αγάπη άχνη

πάνω του ν’ αποτυπωθεί

το μαξιλάρι την προδίνει

στ’ άδειο κρεβάτι μόνο εκείνη

ν’ αγαπηθεί ποθεί.

Εκείνος τραγουδάει στο μπάνιο

τ’ αφρόλουτρο της παίρνει δάνειο

περιποιείται το κορμί

που εκείνη θέλει απελπισμένα

τα αισθήματά τους ζυγισμένα

στην έλξη και την αφορμή.

30.11.2003

ΕΝΥΔΡΕΙΟ

Χθες ονειρεύτηκε εμάς τους δύο

σ’ ένα πολύχρωμο ενυδρείο

να διολισθαίνουμε με χάρη

το τρυφερό και το μεγάλο ψάρι.

Με λάμψη και με γλύκα εκείνη

αυτός με γκρίζο σοβαρό

άλλες φοράγανε μπικίνι

άλλοι ήτανε γυμνοί, θαρρώ.

Ερωτικοί σε διαφήμιση ροφημάτων

ίσως να ήπιαμε πολύ νερό

στο συνωστισμό των σωμάτων

το μέλλον φάνταζε αστραφτερό.

Δεν ξέρω τι έγινε στο τέλος

όργιο, δράμα, ένας μικρός Οθέλλος;

ή κάποια άλλη μηχανή;

τον βρήκαν το πρωί στην άμμο

ημιθανή.

4.7.2004

ΣΧΕΣΗ

Έκανε το κορμάκι της μια μπάλα

και δέχεται τον έρωτά του

κοντά κι αυτό μαζί με τ’ άλλα

ξένοι ως θανάτου.

Εκείνος μοναξιά γεμάτος

οργή και πίκρα μεθυσμένος

ψάχνει το μήκος και το πλάτος

- χαμένος.

Ζευγάρια – ακουμπούν ακόμα

σ’ ένα τεφρό, βαθύ σκοτάδι

δεν τα γεμίζει ούτε το σώμα

δεν τα γλυκαίνει ούτε το βράδυ.

Κι όταν σωπαίνουν αφημένοι

στου άδειου χρόνου τις υφέσεις

ο κόκκος άμμου παραμένει

να τέμνει το κενό της σχέσης.

11.2.2004

ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΚΑΙ ΔΥΣΚΟΛΑ

ΠΑΙΧΝΙΔΙ

Προφέρω τ’ όνομά σου το μισό

σαν ανοιχτό πουκάμισο

σε θέλω εδώ

όμως δεν ήσουν

τόσα πολλά θα σε θυμίσουν

το στόμα, η καμπύλη του ώμου

βυθίζεσαι μες στο μυαλό μου

ένα μικρό χρυσό βαράκι

σαν φεγγαράκι.

Παιχνίδια – έχουν τη χαρά τους

και τη χαμένη άγκυρά τους.

29.1.2006 – 9.7.2006

ΤΡΑΓΟΥΔΑΚΙ

Θα σας πω ένα τραγουδάκι

μόνο για τη ρίμα

για να παίζει τ’ οργανάκι

μπάσα-πρίμα.

Θα σας πω ένα τραγουδάκι

μόνο για την Πάρο

να φιλήσω το χειλάκι

που ποθώ να πάρω.

Θα σας πω ένα τραγουδάκι

μόνο για τη δύση

πώς θα τρέμει το χεράκι

όταν θα μ’ αφήσει.

Θα σας πω ένα τραγουδάκι

για τα μεσημέρια

για τους γέρους, το παιδάκι

και τ’ αστέρια.

Θα σας πω ένα τραγουδάκι

για καινούργιους τόπους

βοριαδάκι, παραδάκι

και παλιούς ανθρώπους.

Θα σας πω ένα τραγουδάκι

που δεν έχει τέλος

πετραδάκι πετραδάκι

ούτε αρχή.

3.7.2006

ΠΑΙΔΙΚΟ

Η γάτα στάθηκε στην πόρτα

και κοίταξε τον κόσμο έξω

«θα ’ταν ωραίο να βγω να παίξω

να κυλιστώ στα χόρτα».

Μαρμάρωσε συλλογισμένη

σκέφτεται την αποκοτιά της

εκεί ο ξένος, ο διαβάτης

εδώ οι αγαπημένοι.

«Τάχα να γύριζα την πλάτη

στον κόσμο το μεγάλο απέξω

εδώ να ζήσω και να παίξω

εδώ είναι της ζωής το αλάτι;»

Ακούει του κόσμου κάθε χτύπο

πρωτόγνωρη χαρά γεμάτη

όμως δεν χάνει από το μάτι

τον γνώριμο μικρό μας κήπο.

12.10.2002

ΠΑΡΑΜΥΘΙ

Τα παραμύθια που φαντάζουν σκοτεινά

προτού τα ντύσουμε με χλεύη

κάτι τ’ αναμοχλεύει

και τα ξυπνά.

Τα βράδια που δεν είναι φιλικά

με βάσανο μου φέρνουν πίσω

ό,τι διστάζω ν’ αγαπήσω

τα σκόρπια της ζωής μου υλικά.

Κι αφού αγγίζω το βυθό

απ’ τη διά βίου ανατομία

καιρός να συμψηφίσω τα ταμεία

να κοιμηθώ.

12.6.2007

Η ΣΦΑΙΡΑ

Το βλήμα στέκει στη θαλάμη

όπως του χταποδιού πλοκάμι

αόμματο, ποθεί να νιώσει

πώς είναι τάχα να σκοτώσει.

Με τα περίστροφα σκοπεύουν

αυτός δεν ξέρει τι να κάμει

λίγο αργούν και τον παιδεύουν

η σφαίρα βγαίνει απ’ τη θαλάμη.

Σαν να γυρίζεται ταινία

μα μην τραβήξει η αγωνία

όνειρο είναι; θα ξυπνήσει;

θα χτυπηθεί; θα ξεψυχήσει;

Η σφαίρα φτιάχνεται κάποιον να πλήξει

και όχι να πεθαίνει από πλήξη.

14.3.2006

ΗΡΩΑΣ

Σκοτάδι

πονάω πληγωμένος

το αίμα

ο θάνατος;

Γυρίστε με πίσω

να με χτενίζει γελώντας

η μάνα μου

πίσω

πάνω στην όμορφη κοιλιά

της ερωμένης μου

πίσω

στη θέρμη των συντρόφων

πίσω

στα κουρασμένα βλέφαρα

της ήσυχης συνείδησης

πίσω…

Πάρτε τη δόξα και τη νίκη

πάρτε το δάφνινο στεφάνι

πάρτε το μπρούντζινο άγαλμα.

Πίσω

στο γάλα της θηλής…

Πίσω…

…Θεέ μου…

26.7.2004

ΟΔΥΣΣΕΑΣ

Ο ήρωάς μου;

Ένας απ’ τους λίγους

ανθρώπινος, μυαλό και σάρκα.

Πέρα απ’ της Τροίας τις περιπέτειες και τη σκόνη Κύκλωπες, Λαιστρυγόνες και Σειρήνες

–πραγματικοί; μες στο βαθύ μυαλό σου;–

δεν σ’ έκανε δικό του ο φόβος

συνομιλούσατε σαν ίσοι.

Ελευθερία ναι, αλήθεια ίσως

είσαι ο Πολύφημος – όχι ο Κανένας

σε ζήλεψα, όπως όλοι, για τ’ ωραίο ταξίδι

παρά τα όσα έλεγαν οι Μούσες

γυρισμό στην Ιθάκη κι αν επιθυμούσες

μόνο το κύμα σε ξανάφερε ως εκεί.

20.7.2005

ΣΑΛΑΝΤΙΝ

Ο Σαλαντίν τους έβαλε στον ήλιο να ψηθούν

τους σιδερόφρακτους ιππότες ήταν ο Σαλαντίν πολιτισμένος δεν ήθελε να χύσει αίμα

του αρκούσε να το εξατμίσει.

8.8.2007

ΠΑΡΙΣΙ, ΠΡΟΝΟΜΙΟΥΧΟΙ

Ο Ferragamo και ο Hermes

ήτανε βέβαια οι αφορμές

να γνωριστούμε

εκεί ξαπλώναμε μπροστά

στην εξαέρωση, σφιχτά

να ζεσταθούμε.

Στα φώτα, τ’ ακριβά υλικά

έφτανε ο ύπνος μας γλυκά

για να ακυρώσει

την άνιση κατανομή

την επικίνδυνη δομή:

Θα ’ρθουν οι Ρώσοι!

Έρχονται, μα δεν είν’ αυτοί

που περιμέναμε, κοφτοί

μπράτσα και πλάτες

μπαίνουνε πια στο μαγαζί

πλούσιοι και άπληστοι μαζί

νέοι πελάτες.

Στου Ferragamo και στου Hermes

μπρος στις κομψές οικοδομές

σε βράδια κρύα μαθαίναμε στα πρακτικά

–παλιά και νέα αρπακτικά–

την Ιστορία.

5.11.2006 – 1.4.2007

ΝΑ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΣ

Πρόστυχοι υπάρχουνε πολλοί

μα αυτό που λέμε καλοσύνη

είναι μια αίσθηση απαλή

και σύμφυτη με τη γαλήνη.

Το σύμπαν δύσκολο ρευστό

παίζει στα σύνορα της τύχης

μα αν προσπαθείς για το σωστό

θα το πετύχεις.

Μας έκρυψαν του κόσμου τα κλειδιά

μας πνίξαν διάφοροι καπάτσοι

μαύρα μυαλά, τεφρή καρδιά

και δύσκολο να βγούμε πάτσι.

Όμως να προσπαθείς για το σωστό

με συγκινεί πολύ που το παλεύεις

να σου χαρίσω, δίχως να σου χαριστώ,

τη δύναμη και την αγάπη που γυρεύεις.

27.9.2006

ΒΡΟΜΑ

Σήμερα σκέφτεται να γράψει

άρθρο βαθύ και στιβαρό

για θέμα σπάνιο να διδάξει

μεγάλο, πέρα απ’ τον καιρό.

Καθηγητής – λίγο ας αφήσει

σχέσεις, κομπίνες, προβολή

με αιδώ και συγκατάβαση ίση

να δώσει όραμα, γνώση, συμβουλή.

Λεφτά του κράτους δεν θα λείψουν

το κλίμα τόσο φιλικό

είναι πολλοί να τον καλύψουν

τρώνε μαζί του το γλυκό.

Στους «φωτισμένους» έτσι πρέπει τελικά

–οι εργαζόμενοι ας τρώνε το χυλό τους–

το πνεύμα να κινούν μ’ αγνά υλικά

στοχαστικά σαν τρέχουν με τη Lotus.

(Οι έντιμοι ας αμυνθούν

πριν μολυνθούν.)

11.6.2007

ΕΠΙΧΕΙΡΕΙΝ

Έριξε τις τιμές

–φθηνά υπεραποθέματα

μαύρη ρευστότητα–

να γονατίσουν οι ανταγωνιστές

ύστερα τις ξανανεβάζει

φθηνά ξαναγοράζοντας

και σύννους κόπτεται στην τηλεόραση

για τον αναξιοπαθούντα κλάδο του.

19.8.2005

ΠΟΙΜΗΝ

«Την εκκλησίαν αγαπώ

με τα εξαπτέρυγά της…»

…η προσευχή των ταπεινών

…δικαιοσύνη

«…αγάπη εστί».

Χειροφιλήματα, πύρινοι λόγοι

εγκόλπια, μίτρες, ποιμαντορικές

χρυσό μες στο χρυσό

«…ευλογείτε»

τα άμφια απ’ τον Armani;

το ράσο μακρύ,

να φανεί δεν αφήνει

το παπούτσι

του Gucci

2.12.2003

ΒΑΜΒΑΚΑΡΗΣ

Ο μπουζουξής: κοιλίτσα και μουστάκι

και ριγωτό πουκάμισο

πάνω του ριγωτό μπαγλαμαδάκι

μα η φωνούλα του

–«τα ματάκια σου, αδελφούλα…»–

ταξίδευε

μας έπαιρνε μαζί της.

10.4.2005

ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟ ΔΕΛΤΙΟ

Στην τελευταία περίπολο τους είδαμε μαζί

ρολάραμε απαλά, χωρίς σειρήνα

εβγήκαν από κάποιο μαγαζί

και πήγαν προς τα σκίνα.

Αυτός έγερνε το κεφάλι τρυφερά

εκείνη πάνω του σφιγμένη

λεπτός κορμός, λεπτά σφυρά χαριτωμένη.

Θα πήδησαν στη θάλασσα μαζί

βρεθήκαν το πρωί μελανιασμένοι

κάποια παρόρμηση τους ώθησε χαζή

και σφύριζε η σειρήνα μας δαιμονισμένη.

11.7.2006

ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ

Τα όνειρα

με παραπλανούν, με καλοπιάνουν

θυμίζουν τον άνεμο, το νερό

την αφή, την κραυγή.

Είμαι γυμνός χωρίς προσχήματα

–ο χρόνος αφαιρεί την πολυτέλεια–

η δίψα υποχωρεί, ωστόσο παραμένουν αποδελτιωμένα, εγχάρακτα

τα οιονεί γεγονότα,

όπου η ζωή συμπλέκει τον ιστό της

και μας εγκλωβίζει.

Χωρίς παράπονο θυμάμαι

κι η ανάμνηση προξενεί την επιθυμία

τα όνειρα επανέρχονται

– σαν ελπίδες.

18.2.2006

ΜΙΚΡΗ ΠΙΝΑΚΟΘΗΚΗ

ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ

Μείνε στην άκρη

άγνωστος,

αυθεντικός

μην τους χαρίσεις

το πρόσωπό σου.

10.8.2007

ΛΕΠΤΟΤΗΣ

Άφησα το περίστροφο στον καναπέ

με σιγαστήρα

μην ενοχλήσουμε τους γείτονες.

15.4.2006

ΑΦΟΣΙΩΣΗ

Ορκίστηκε πως θα ’ταν πάντα πλάι της

της κράταγε το χέρι

το χάιδευε απαλά και της τραγούδαγε

καθώς τη διαπηδούσαν οι πελάτες.

9.7.2004

ΑΠΟΓΕΥΜΑ

Έφυγε τώρα.

Το κρεβάτι δαμασμένο,

άδειο τραπέζι μετά από γιορτή.

–Πόσο την αγαπώ!–

Γύρω βραδιάζει.

1965

WEEK-END

Έφτασε με τη Μερσεντέ την εξακόσια

ζήτησε τη σουίτα του, τη Ροσαλίν,

την Ντεζιρέ, την Άννα, την Γκουνίλα

και δυο μπουκάλια Viagra απ’ το καλό.

Τον πήραν τη Δευτέρα με τ’ ασθενοφόρο.

20.8.2005

ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΟΣ

Δουλειά-δουλεία σε Ευρώπη, σε Ασία

στις ΗΠΑ

μόνη του ιδιοκτησία

είναι η κάρτα που χτυπά.

Μα μην το κάνει ζήτημα

να είναι λογικός

ήπιων τόνων, πρόθυμος

και παραγωγικός.

19.8.2005

BOUTIQUE ΦΡΟΥΤΩΝ

Σηκώνεται κάθε πρωί

στοιχίζει και γυαλίζει

τα μήλα και τ’ αχλάδια και τις μελιτζάνες

το βράδυ σκεφτικός μαζεύει

τ’ άδεια καφάσια.

20.8.2005

ΔΙΑΓΝΩΣΗ

Γιατρέ…

…σας τηλεφώνησα εξέταση…

κάπως μεγάλωσε…

…ένα λίπωμα.

. . . . . . . . . . . . . . . . . . .

Βγήκε στο δρόμο

περπατάει χαμένη…

και τώρα;

Τι θα γίνουν τα παιδιά;

26.7.2004

ΔΟΞΑ

Ρεμβάζει, σκέφτεται τη δόξα

να του χαϊδέψει τα μαλλιά

ν’ αγγίξει τα δικά του τα γραφτά…

- Δόξα, μικρή μου, σου ’χω μια δουλειά δακτυλογράφηση, θα παίξουμε μετά…

9.11.2003

ΦΙΛΟΦΙΛΟΣΟΦΟΣ

Μίλησαν φιλοσοφικά για μέρες

μετά του πήρε το κεφάλι.

18.4.2006

FOOTNOTES

INTERCONTINENTAL

A razor kiss

a lilly smile

the bodies’ hiss

one for a while

but let’s not get

too sentimental

just an ample bed

in an Intercontinental.

7.5.2006

DATE

My name is Denis

and I play tennis

I failed to join the armed forces

and spent my family’s resources.

I am a man of no opinion

be it candlelight or neon

but I sometimes listen to Cohen

say when.

26.9.2006

BEAUTY

Serene as she

her gleaming smile

her eyes of wind and sea

a sail

a sigh

an ecstasy?

Sheer beauty is a gift, a pain

an opening beyond

a fiercely flooding vein

a bond.

5.5.2007

BASIC

Ignore her brain

reach for the flesh

the silky skin, the subtle vein

demand no less.

Desire, an unpredicted spring

pops out with force

to enter in a tricky ring

«anatomy versus remorse».

5.5.2007

SIR (OR FATE)

My basket, Sir, empty as guilt

the contents used during the trip

no effort filling it with quilt

or precious ornaments for keep.

I bring you just a weary heart

a fruit, a flower with its dew

ideals and prospects torn apart

and debts –all kinds– long due.

This is myself, equally full

or empty as a finished torch

having digressed through hot and cool

and deeds undone all sorts.

Is to be wiser the rebate

of lifetime being spent?

Let it be You or, simply, fate

to mark the unknown end.

27.6.2007

CREATURE ANONYMOUS

I’m just an anonymous creature

yet unobserved by scientists,

is this blood in my veins

or fluid of relative substance?

Some kind of brain perhaps

and even thoughts

– as close to human as it takes?

But if you ask for soul

I cannot give you any indication

this notion may well be

beyond my level of existence.

30.12.2007

ARE THEY?

Beware!

No dogs are barking!

Are they already consuming our flesh?

31.12.2007

ΤΕΛΕΙΩΝΟΥΝ ΤΑ ΧΑΡΤΙΑ ΜΟΥ

ΤΕΛΕΙΩΝΟΥΝ ΤΑ ΧΑΡΤΙΑ ΜΟΥ

Τελειώνουν τα χαρτιά μου

γράφω τώρα

στα περιθώρια

έλα μαζί μου ως την άκρη του κόσμου

ποια είναι η άκρη του κόσμου;

ποιο το μαζί μου;

ποια τα περιθώρια;

Έλα ωστόσο

ίσως και να ’χει κάποια αξία

ίσως και να ’χει ποικιλία

ίσως να συναντήσουμε πλοία

ίσως να φτάσουμε ως το γαλαξία.

10.4.2005

ΤΟ ΧΑΔΙ

Δεν χρειάζεται να πεις πολλά

όλα είν’ άλλωστε ειπωμένα

θέλω τα χέρια σου απαλά

φτάνει το χάδι σου για μένα.

Ο κόσμος μας – πυκνώματα φωτός

δίνες απ’ άδηλη ουσία,

μες στο κεφάλι είν’ ο τοκετός

που τους χαρίζει σημασία.

Δεν ερμηνεύω, μου αρκεί

ν’ αγγίζω, να φιλώ, να νιώθω,

ανάπηρη φαντάζει η λογική

μπρος στη χαρά, τον πόνο και τον πόθο.

Ανθρώπινο να σπρώχνεις το μυαλό

το σύμπαν να επιδιώξει να διακρίνει

όμως εγώ ψιθυριστά μιλώ

φλόγα μικρή που τρεμοσβήνει.

Δεν χρειάζεται να λέω πολλά

όλα είν’ άλλωστε ειπωμένα

θέλω τα χέρια σου απαλά

φτάνει το χάδι σου για μένα.

5.8.2006

ΦΑΝΑΡΑΚΙ

Ζούμε παράλληλα

καθώς

νήματα σκέψης μας ενώνουν

κλωστούλες άπειρες συνδέουν τις υπάρξεις,

ο κόσμος γύρω ένα κουκούλι νοερό

τυλίγεται απ’ τις έγνοιες μας και τις αγάπες,

τροχιές αδιόρατες

εξωραΐζουν το κενό –

και λάμπει.

10.8.2007

ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΣΤΟ ΚΕΦΑΛΙ

Η μια εξέταση μετά την άλλη

διέγνωσαν ποιήματα μες στο κεφάλι

ανίατο νόσημα – η θεραπεία ελλείπει

καθηγητές εδήλωσαν με λύπη

είναι σοβαρό θέμα ύφους

πάλης μεταξύ φωτός και κελύφους.

Ωστόσο κάποτε δεν θα ’χει σημασία

όταν θα μας κυκλώσει η αφασία.

21.9.2007

Γραφή της ευκίνητης άμμου (2008)

Γκαλαπάγκος

Nature

Εντροπία / Ενθαλπία

ΤΟ «Σ’ ΑΓΑΠΩ»

Το «σ’ αγαπώ»

Η φωνή μας

Διάττων

Με ίση ζέση

Αν αγαπήσεις

Αργός έρωτας

Χοροί μικρών δαιμόνων

Ανήκει αλλού

Στα κυκλάμινα

Έχει συνέπεια

Τα χέρια

Σταγόνες

Καταπραϋντικό

Δίψα / Margot

Chateau Margaux

Desire revisited

Καρλότα – Iντερμέδιο

Βενετία

Αφρόλουτρο

Ενυδρείο

Σχέση

ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΚΑΙ ΔΥΣΚΟΛΑ

Παιχνίδι

Τραγουδάκι

Παιδικό

Παραμύθι

Η σφαίρα

Ήρωας

Σαλαντίν

Οδυσσέας

Παρίσι, προνομιούχοι

Να προσπαθείς

Βρόμα

Επιχειρείν

Ποιμήν

Βαμβακάρης

Αστυνομικό δελτίο

Τα όνειρα

ΜΙΚΡΗ ΠΙΝΑΚΟΘΗΚΗ

Το πρόσωπο

Λεπτότης

Αφοσίωση

Απόγευμα

Week-End

Παραγωγικός

Boutique φρούτων

Διάγνωση

Δόξα

Φιλοφιλόσοφος

FOOTNOTES

Intercontinental

Date

Beauty

Basic

Sir (or fate)

Creature anonymous

Are they?

ΤΕΛΕΙΩΝΟΥΝ ΤΑ ΧΑΡΤΙΑ ΜΟΥ

Τελειώνουν τα χαρτιά μου

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

Το χάδι

Φαναράκι

Ποιήματα στο κεφάλι

ΕΠΙΜΕΤΡΟ

ΚΩΣΤΑΣ Θ. ΚΑΛΦΟΠΟΥΛΟΣ

Ηρακλής Λιόκης:

ένας ποιητής σε χαλεπούς καιρούς