Ο Συσωρρευμένος Χρόνος
Στην όμορφη μικρή Αναστασία
Ο ΣΥΣΣΩΡΕΥΜΕΝΟΣ ΧΡΟΝΟΣ
Άλλοι μαζεύουν κηροπήγια
θαλάσσιες αχιβάδες, γραμματόσημα
κούπες, κορνίζες, φιάλες αποστάγματα
κοσμήματα, θαλαμηγούς, επαύλεις
εγώ μαζεύω χρόνο
τον φτιάχνω σε λεπτούς σχηματισμούς
αιφνίδιες συμφωνίες,
συλλέγω μνήμες, αφορμές, ματιές, ανάσες
σκέψεις, παραδοχές, λυγμούς, ελπίδες
όνειρα, λάθη, λήθη και μετάνοια
γαλήνη, τρυφερότητα, ελευθερία
είμαι φορητός, πλήρης, έτοιμος-
να τον πάρω μαζί μου.
5/12/2019
ΤΟ ΧΡΩΜΑ ΤΟΥ ΝΕΡΟΥ
Το χρώμα
Κάθεται απέναντι μου και διαβάζει
με τα στιλπνά ματόκλαδα χαμηλωμένα
το χρώμα των ματιών πώς θα ταιριάζει
στο διάφανο της πρόσωπο και το λαιμό;
Το κύμα των μαλλιών, τα χείλη
τα χέρια που θωπεύουν τις σελίδες -
διαβάζω απ’ τ’ ανοιχτό της το βιβλίο
τα πρώτα της κεφάλαια
πριν προχωρήσω στο κυρίως σώμα
στη ζωτική πλοκή που συναρπάζει.
Εκείνη κλείνει το βιβλίο
-το βλέπω να ελλοχεύει
στα σφιχτά της γόνατα –
και με κοιτάει στα μάτια
το χρώμα τους
το χρώμα του νερού.
26/4/2009
Σκοτάδι, ερωτευμένο
Διακριτικά το σούρουπο
εισδύει στο δωμάτιο
ευλαβικά ιχνηλατεί τους τοίχους
σκιές χαρίζει στ’ αντικείμενα
τα ψηλαφεί με άκρα προσοχή.
Όμως το τρυφερό σκοτάδι αλλού στοχεύει:
το σώμα ελπίζει να θωπεύσει
κλεφτά καθώς σαλεύει απ’ την ανάσα της
στο ύπνο αφημένο, ανοχύρωτο
τοπίο κατοικημένο από τη χλόη του
απ’ τη ζωή που κρύβεται στις φυλλωσιές του
και από τον ψίθυρο του ερωτευμένου ανέμου
-τι τύχη να ‘βρει αφύλαχτο ένα τέτοιο θαύμα!
Το σούρουπο στοχάζεται
πως θα ‘ταν
αν μπορούσε
να την έλουζε
μ’ άπλετο φώς…
29/3/2008
Κοχύλι
Θα ανελκύσω ένα πλούσιο κοχύλι
να χωνεύει όλους μέσα τους ήχους
να θυμίζει τα μάτια, τα χείλη,
το λαιμό, τους βοστρύχους
της μορφής σου που η θάλασσα κλείνει
και απαλά για καιρούς τη λικνίζει
να κρατά στην καρδιά μας γαλήνη
και να λάμπει όταν έξω χιονίζει.
20/12/2008
Έρωτες
Βελόνες πεύκου στο άπραγο χαρτί
ιδρώτες στο νωθρό το μεσημέρι
άλλοι σου είπαν πως δεν ήξεραν γιατί
άλλοι σου είπαν το γιατί δεν ξέρει.
Και τους πιστεύεις – μόνο μια στιγμή
εκεί στην άχρονη κουκίδα των ερώτων
εκεί που κορυφώνονται οι σφυγμοί
και δεν ακούς ούτε ήχον ούτε κρότον.
Θες να αγαπήσεις – μα δεν ωφελεί
θες ν’ αφεθής στο τέλος – μα στοχάσου
οι άντρες βλέπουν μόνο τη θηλή
στη θέση της καρδιάς σου.
23/11/2009
Νύχτες
Η πόλη πάλλεται φευγάτη
της νύχτας η συνθήκη προωθείται
οι άντρες οδηγούν – έντρομοι θύται-
μισάνοιχτα λουλούδια στο κρεβάτι.
Τα μάτια εφελκύονται απ’ το χρώμα
τη γεύση εξερευνούν πρόθυμα χείλη
μα απ’ ότι ζήσαμε ή νοιώσουμε ακόμα
τα όνειρα είν’ η πιο επίφοβη ύλη.
Η πόλη πάλλεται καμπύλη
της νύχτας η συνθήκη εκπληρούται
εδώ, μαζί, ενωμένοι – μα ούτε –
-τα όνειρα είν’ η πιο επίφοβη ύλη.
6/1/2004
Διατριβή ;
Καθώς εκτείνεται άνετη η σελήνη
πυκνώνουν των σωμάτων οι νομές
η νύχτα ασφυκτιά στην ηδονή της
νοικοκυρές-μαινάδες, γιάπις-σειληνοί
ριγούν σε μυστικές απονομές
εξάρτησης από τραπέζης και κοίτης.
Όπως παρατηρούμε τα μελίσσια
τα σμήνη ή τα κοπάδια των ψαριών
στην απηνή αέναη κίνηση τους
με σύγχυση και επιθυμία περίσσεια
συμπλέκονται οι ζωές των ζευγαριών
στο οικείο ιδιωτικό νησί τους.
Από ψηλά δεν θα διακρίνεις λεπτομέρειες
κουκίδες σε σπασμωδικές καταγραφές
σ’ άγνωστα όργανα μετρήσεις
που κάποιος ίσως σημειεί μεθοδικά
στοιχεία για την ουράνια διατριβή του…
7/8/2008
Πεντάστερο
Ένα λουτρό τη μνήμη μας τυλίγει
υπόγεια την αυγή της επομένης-
έχεις ακόμα χρόνο για να μένεις;
(μα ως το βράδυ ίσως θα ΄χεις φύγει…)
Στο πρωινό μετρούμε τους ενοίκους
των άλλων δωματίων τα ζεύγη
ζητούμε να εντοπίσουμε τους ήχους
τους στεναγμούς της αγάπης που φεύγει.
…Το βράδυ έρχεσαι πάλι να δειπνήσεις
η συντέλεια αναβάλλεται προς ώρας
τα χείλη σου, βελούδα-υπενθυμίσεις
της επόμενης μπόρας.
6/1/2004
Έλξη
Στου σώματος μας το πυκνό φορτίο
κλείνω τα βλέφαρα και βλέπω ηφαίστεια.
Ξαπλωμένο λουλούδι της άμμου
είσαι το αίμα και το έκζεμα μου.
Χάρισε της τα όνειρά σου
το μαντεύει
πως είναι μέσα τους .
1/1/2010
Κλεψύδρα
Η Ζεραλντίν – μάτια πολύχρωμα
κορμάκι σαν κλεψύδρα ηδονική
να ρέει η άμμος
να σταλάζει το νερό…
Και με το λέω και με το πες
γίναν οι ανάσες μας ριπές.
1/4/2007
Εκείνη, στο πλήθος
Στου πλήθους την αέναη ποικιλία
πολύχρωμο ολομέταξο χαλί
ζητούμε τα κατάλληλα εργαλεία
να επουλώσουν την ουλή.
Τα μάτια λειτουργούν σαν σε ποτάμι
που ρέει τ’ άπειρο νερό
η δίψα παραμένει στη θαλάμη.
Ο κόσμος είναι βούλες από χρώμα
ποια εικόνα θα σχηματιστεί;
άδηλο ακόμα.
Τη λεπτομέρεια ψάχνεις, τη ρανίδα
τη διαφορά που είν’ ειδοποιός
με την ταχυκαρδία που ‘χει στη σανίδα
πριν το κουδούνι ένας – δειλός; -ηθοποιός.
31/10/2006
Θα δείξει
Τα σώματα μας ακουμπούν στον ύπνο
συμπλέκονται σαν μέλη του ίδιου όντος,
τα όνειρα μας επικοινωνούν;
θα μου θυμίσεις το πρωί το χρώμα που είδα;
θα ψιθυρίσω το σκοπό που μόλις άκουσες;
μπορεί – θα δείξει.
6/8/2008
Μνήμη
Ο χρόνος θα παλινδρομίσει
αιώρα σε λοξή γωνία
τόξο η καρδιά, θα υπενθυμίσει
το ρίγος των κορμιών
και των χειλιών μας την αιχμή
θα ξεχαστούμε, θα ξεχαστούμε σε λίγο
το σώμα σου καθώς δεν θα τυλίγω
με της αγάπης τη χρυσή ταινία
και ίσως θα μείνει μόνο αυτή η στιγμή.
27/1/2004
Πυροτεχνήματα
Στέκεται σιωπηλός και την κοιτάζει
και της ζωής τους μπλέκονται τα νήματα
κι’ είν’ η καρδιά τους που βουβά κραυγάζει
στέλνοντας μυστικά πυροτεχνήματα.
18/3/2017
Βενετία ΙΙ / Peau a peau
Μάσκες – πουλιά και δαίμονες – πουλάει στο καρναβάλι
μέσα στο πλήθος μια κηλίδα φωτεινή
στα μάτια μας απρόσιτη ηδονή
ο κόσμος στροβιλίζεται – μια ζάλη
εκείνη δέρμα – δέρμα αληθινή
ψάχνει τον έρωτα που την δονεί.
3/6/2006
Και τώρα τι;
Μικρός της έφερνες λουλούδια
και τη φιλούσες στα διαλείμματα
αργότερα πλεγμένα πόδια
σε καταλύματα.
Δυστύχημα…-στην κόψη τώρα
μετέωρο το λεπτό, η ώρα
τα μάτια της θέλεις ν’ αγγίσης
ανάμεσα στις μεταγγίσεις…
10/6/2007
Μύθος ;
Η νύχτα είναι βουβή και μας χωρίζει
η νύχτα είναι βουβή και μας ενώνει
πως φτάσαμε εδώ
ένα πιάτο ρύζι
και ένα που να ζεστάνουμε σεντόνι.
Θυμάμαι πως με κοιτάζεις στα μάτια
θυμάμαι πως σου άγγιζα το στόμα
καίγονται οι αναμνήσεις μας – δεμάτια
κι η στάχτη λαμπιρίζει ακόμα.
Άφησε το κεφάλι σου στο στήθος
και δέξου τούτο το αβέβαιο χάδι
και ας είναι η αγάπη κάποιος μύθος
για να περάσουμε το βράδυ.
3/3/2011
Ξαφνικά
Τον βλέπει καθώς φεύγει
και ματώνει
δάκρυα πικρά, υψωμένοι τόνοι
και τώρα τίποτα, αδειανή
ούτε καρδιά έχει, ούτε φωνή.
Την βλέπει καθώς φεύγει
και λυγίζει
δεν θα μπορεί να την αγγίζει
δεν θα μπορεί να σπαρταρά
από ζωή και από χαρά.
Ποτέ δεν σκέφτηκε το τέλος
μα τώρα πυρωμένο βέλος
τέμνεται ο χρόνος-ξαφνικά
όπως συμβαίνουν φονικά
όπως συντρίβει η συμφορά.
16/4/2016
Μην απαντήσεις
Μη δείξεις το δρόμο
δεν θέλω να φύγω
(ρώτησα μόνο
για να δω τι σκέφτεσαι
-μην απαντήσεις).
Άς κρατηθούμε.
Σφιχτά.
25/8/2008
Φρύνη
Το σώμα εκτείνει με νωχέλεια στο κρεβάτι
κι’ αναπολεί τον τελευταίο της επιβάτη
επισκοπεί το θρυλικό κορμί της, τόσο λείο
σαν σύνθετο, μοναδικό, απόλυτο εργαλείο
μ’ εκπληκτική κορύφωση του μαγικού αυτού τόπου
την άφατη αρμονία του προσώπου.
Εδώ εγκύπτουν οι επιφανείς ανεξαιρέτως
αυξάνοντας γεωμετρικά την πρόσοδο κατ’ έτος,
αυτό το τέλειο σύνολο, το μεταλλείο του πλούτου
αφόπλισε τους δικαστές στη θέα του γυμνού του.
Διαθέτοντας τα κέρδη της και με καρδιά και κρίση
προσφέρθηκε τα κάστρα των Θηβών να ξαναχτίσει
με μόνη αυτής της πράξης της μια μνεία - δεν είχε τύχη
η περιφάνεια των Θηβαίων τους στέρησε τα τείχη.
30/6/2018
Διάψευση
Ελπίσαμε σε κάποια χάρη
κάτω απ’ το δίκοπο φεγγάρι
στον πόθο μιας αγάπης τόσης
που θα ΄ναι πέρα από επιπτώσεις
θλιμμένοι μόνοι ανά ζεύγη
για την ζωή που μας διαφεύγει.
30/3/2012
Μαύρισμα
Μπήκε για ψάρι στην ταβέρνα
με τα πυκνά άσπρα του μαλλιά
και το λευκό λινό πουκάμισο ∙
«Γιατρέ, μαυρίσατε πολύ!»
του είπε ο σερβιτόρος
και τον χαιρέτισε δια χειραψίας.
Εκείνη σήκωσε το φίνο πρόσωπο
με τα ξανθά μαλλιά
και χαμογέλασε ∙
ήταν και αυτή μαυρισμένη πολύ.
23/8/2019
Άδειο δωμάτιο
Άδειο δωμάτιο
άδειο – κι’ όμως
ένα άρωμα πλανιέται
τρυφερό, ιδιότροπο
σαν το χαμόγελο
που σχηματίζεται στα χείλη
-θα ξανάρθη.
23/1/2020
Αξιοπρέπεια
Να συζητήσουμε μαζί για κάποιον πόνο
θα ‘ταν ντροπή,
θα ‘τανε μάταιο, δίχως θέση
θέλησα μόνο
στάση μας να ναι η σιωπή,
μια στάση που να μην μπορεί να μας εκθέση…
1964
Καταλαβαίνεις ;
Βράδυ Σαββάτου, σε μια χώρα ξένη
ξεδιπλώνει η ανάμνηση, ζεστή κουβέρτα,
απροσδόκητος δρόμος,
ίσιος σαν παιδιάστικη επιθυμία.
Ξέχασα να σου φέρω λουλούδια
εγώ ήρθα βέβαια – φτάνει;
χωρίς να διαβάσω καινούργια βιβλία
βάζω τις ίδιες λέξεις σ’ άλλη διάταξη – φτάνει;
Το πρόσωπο σου λάμπει σαν ουρανός, σαν κεράκι,
σαν θάλασσα πράσινη, σαν βότσαλο πλάι της
σε επιθυμώ – ξεχειλίζει, καταλαβαίνεις;
χωρίς να το ξεστομίσω ξεχειλίζει, καταλαβαίνεις;
1972
Μελέτη
Θα ’θελα να ’μαι πλάϊ σου
αυτές τις ήπιες ώρες
που η μουσική περνά μεσ’ στο μυαλό μου
χαϊδεύει τα βιβλία που διαβάζω
κι’ αγανακτώ μαζί.
Βέβαια θα προτιμούσα
τις ώρες τούτες γνήσια να τις ζούσα
-η επιστήμη
είναι τάχα καλή το καλοκαίρι;
« Η αντίδρασις τελείται βιομηχανικώς
υπό συνθήκας υψηλής πιέσεως…» Τι κρίμα!
Ωστόσο σβύνω το ραδιόφωνο:
Να, η μουσική σταμάτησε- ζήτημα τεχνικής!
Μα πως να σταματήσω το συναίσθημα;
τη γλυκειά τούτη νύχτα κλείνω τα εικοσιδύο μου χρόνια…
«Η αντίδρασις τελείται βιομηχανικώς…»
-Καληνύχτα! Αν είσαι στο παράθυρο,
αν με σκέφτεσαι, καληνύχτα!...-
«…υπό συνθήκας υψηλής πιέσεως και θερμοκρασίας…»
-Καληνύχτα!......
18/6/1966
Τρυφερά
Ας μείνω λίγο ακόμα εδώ
παίζει το πιάνο
ακροβατούν οι νότες
Πέταλα - χείλη
πορφυρό βελούδο στην αφή
αφέθηκε.
Μυρίζει όμορφα
το πράσινο της βλέμμα
αποκοιμήθηκε…
10/4/2021
Ζωγραφική ΙΙ
Την ζωγραφίζει κόκκινη
μα είναι ρόδινη
την ζωγραφίζει μπλε
μα είναι γαλάζια
μα σαν ξαπλώνει
στο κρεβάτι κουρασμένος
εκείνη ακουμπά
στα μωβ του χέρια
κι’ είναι τα μάτια της
μενεξεδένια…
10/4/2021
Το άλφα
Η αγάπη μάς αφήνει τελευταία
είναι το άλφα στην στερνή – και πρώτη –ανάσα
την προστατεύει μην τρωθεί, μη ξεθωριάσει
και τρυφερά την συντροφεύει
στο επέκεινα.
9/9/2003
ΔΙΑΠΛΟΥΣ
Διάπλους
Θέλω τη θάλασσα –μα όχι πολύ
όχι το βάθος της, μόνο το χρώμα
όχι τα κύματα, την απειλή
μόνο το ρίγος της κοντά στο χώμα.
Θέλω τη θάλασσα – συντροφικά
σαν μια φιλόξενη χοάνη
ν’ αγκαλιαζόμαστε συστροφικά
όπως τα βότσαλα να με λειάνει.
Θέλω τη θάλασσα –μα τρυφερά
όχι σαν πρόκληση, μόνο σαν λύση
να πλέω απαλά μεσ’ στα νερά
σαν ρόδα παιδική που ΄χει κυλήσει.
Να κολυμπήσω πέρα απ΄ τη σιγή
με την ψυχή και την ταυτότητα στο στόμα
κι’ αν ίσως έχω κάποτε πνιγεί
εσύ να με ψάχνεις ακόμα.
9/4/2011
Φωτογραφία τοίχου
«Ιδέες, άδεια ηδύποτα-
ποια μάταια πειθαρχία
ν’ αναζητάς το τίποτα
σε ξεχασμένα αρχεία;
Δεν έχει θέματα – τελειώσαν
ούτε καν χάδι νυχτερινό
ίσως και τ’ άστρα να παληώσαν
στον αναλλοίωτο ουρανό.
Στη ύπαρξη μου προσμετρείστε
τα μετέωρα αγγίγματα
τις λέξεις που δε βγήκαν απ’ το στόμα
τις κάτω όψεις οποιασδήποτε ματιάς.»
--------------------------------------------------------
Τώρα κάθεται εκεί
και μας κοιτάζει
απαλλαγμένος απ’ του βίου την εκφορά.
15/3/2004
Τελευταία ευκαιρία
Πιστώθηκε σ’ ένα πανί
σε κάποια άπλα γαλανή
μ’ ήπιο αέρα
να ξεμακρύνει, να χαθεί
ίσως να ξαναγεννηθεί
σε κάποια ξέρα.
Ελέγχει τούτο το κορμί
μια ανεξάρτητη γραμμή
μάχιμο ακόμα
παρά του χρόνου τη φθορά
του κάματου την εκφορά
την πτήση προς το χώμα.
Ζυγίζει τούτο το μυαλό
και από του κόσμου το χυλό
το απαλύνει
μ’ ένα φτερό αστραφτερό
αναδιατάσσει τον καιρό
προς τη γαλήνη.
9/8/2013
Σημάδια
Κάθε μας σχέση μας αφήνει ένα σημάδι
εκεί σκοντάφτουνε τη νύχτα οι αναμνήσεις
τροχάδην όταν έρχεται το βράδυ
δεν έχεις άλλους δρόμους να διανύσεις.
Περνά η ζωή και όλα τα λειαίνει
ο χρόνος τα σημάδια τα καλύπτει
πληθαίνουνε συνέχεια οι ξεχασμένοι
και τα μηνύματα δεν έχουν παραλήπτη.
25/10/2005
Αίθουσα χορού
Τα χρόνια αναδιπλώνονται και μας θυμίζουν άλλα
στοχαστικά απογεύματα του άνευρου καιρού
σαν το ψυχρό ανάβλεμμα, σ’ ευτυχισμένη σάλα,
φιδιού φαρμακερού.
Τα χρόνια μάς θυμήθηκαν, μας πήραν από πίσω
ακολουθούν-υδράργυρος-τους δρόμους του μυαλού
σαν τονικά παράσιτα που μάς κρατούν το ίσο
σκοπού αρχινισμένου απ’ αλλού (-απαλού;)
τα χλιαρά απογεύματα που βλέπαμε τη δύση
καπνίζοντας αργά
διακρίνει αιφνίδια τη σχισμή ν’ αναπηδήσει
η πίκρα που καιρό μας κυνηγά.
Η θλίψη της ληγμένης τεχνικής
της τέχνης των στιγμών που ΄χουν κυλήσει
σαν όνειρο, με ήχους μουσικής
σαν εκδοχή που πάντα μας εκπλήσσει
σαν Σφίγγα τρυφερά επιεικής
στο αίνιγμα που δεν έχουμε λύσει.
28/6/2005
Της μοναξιάς
Οι Κυριακές ριπίζουν την ευθύνη
των ανεπίδοτων γραμμάτων
των αισθημάτων δίχως αποδέκτη
-μηχανικές θωπείες σε αντικείμενα ή ζώα
– απτό σαν ύλη το κενό.
Πικρά τα φρούτα του απογεύματος
της μοναξιάς.
12/7/2009
Εμείς
Τα μάτια που κοιτούν το δειλινό
το δέντρο που κοσμεί τον ουρανό
το δέρμα της που λάμπει φωτεινό
ο μύθος που φωτίζει το κενό.
Η σκέψη που αγωνίζεται να βγει
σαν ψίθυρος η τέλος σαν κραυγή
το σώμα μας που το νερό υμνεί
σαν βυθιζόμαστε γυμνοί
Το μέρος όπου πάλλεται η καρδιά
το σκότος και η έναστρη βραδιά
αγγίζοντας την άκρη της γραμμής
πιστεύω ο θεός είμαστε εμείς.
21/2/2010
Φώς
Άλλοι διακρίνουν τον θεό τους
σαν φλεγόμενη βάτο, σαν χρυσή βροχή
σαν το ουράνιο τόξο μεσ’ στην εξοχή
σαν μαύρη τρύπα που γεννά τους γαλαξίες.
Εγώ τον βλέπω σαν πηγή
που κάνει το μυαλό και λειτουργεί.
25/12/2005
Στο όνομα της πίστης
Πάντα γεννιέται ένας Μεσσίας
σε κάποια μεταφυσική πολίχνη
αφήνοντας διάσπαρτα ίχνη
αγάπης, προσφοράς, ευαισθησίας.
Πάντα γεννιέται ένας Μεσσίας
δημιουργός προτύπων, κτίστης
μιας πρόσφορης παγκόσμιας πίστης
μα με μια γεύση προδοσίας.
Πάντα απομένει ένας Μεσσίας
περίλυπος έως θανάτου
για τις αγριότητες που φέρουν τ’ όνομά του
παρά τις πράξεις ανθρωπιάς και αυτοθυσίας.
Η Ιστορία πάντως του απονέμει
τον δίκαιο φωτοστέφανο του
ως εκλεκτός Βορρά και Νότου
ο επόμενος μπορεί να περιμένει.
29/6/2014
Δοκίμιο ύπνου
Απόλαυσε τον ήπιο ύπνο
ύπτιο σώμα
οι βουκαμβίλιες έχουν ξεθωριάσει
τα χρώματα – ένα παιχνίδι διαθέσεων
οι ήχοι – μια διαπάλη με τη σιωπή
η ύπαρξη – περιπέτεια απεγνωσμένη.
Επιπλέω
σ’ ένα απαλό απόγευμα
-ηλιοβασίλεμα;-
περιμένω τη νύχτα
ή την επόμενη μέρα;
ότι δεν έγινε σήμερα
είναι ανάπαυση ή απώλεια;
Αντεύχομαι – σας χαιρετώ.
12/7/2009
Ύπνος, σχεδόν
Ο ύπνος προσεγγίζει, μας τυλίγει
παιδεύεται στου νού μας την αιχμή
συμπλέει στ’ όνειρο η ζωή
και καταλήγει
η ύπαρξη μια σχισμή.
Τι μας ορίζει; ποιό το σημαινόμενο;
τι προσπαθεί σ’ εμάς να εκφραστεί;
το κρίσιμο και το επιφαινόμενο
επαίρονται στην άπειρη κλωστή.
Διστάζει ο ύπνος, η ψυχή αναδεύεται
κλειστό δοχείο με ένα μείγμα σκοτεινό
το σύμπαν σπειρωτό περιδινείται
(κόκκος) ανάμεσα στο ναι και το κενό.
18/3/2007
Η ηλικία των πετρωμάτων
Παιδεύεται με χίλιες τεχνικές,
συλλογισμούς, πειράματα και θεωρίες
να βρει των ηλικία των πετρωμάτων
-άδικα;
Εκείνα τον κοιτούν ανέκφραστα
να χάνει τον – λίγο – καιρό του.
6/8/2008
Πεταλούδες
Ίδια αγωνία έχουν και οι πεταλούδες:
θα προλάβουν;
6/8/2008
Προς επίλυσιν
Του θέσαν ένα πρόβλημα -το μελετά
προέχει η κατανόηση του πλήρως
η συλλογή των παραμέτρων, η εκτίμηση
μιας πιθανής πορείας για την επίλυση.
Έτοιμο νοιώθει το μυαλό, ευλύγιστο έλασμα
σχεδόν ακούει τους ανεπαίθητους τριγμούς
της διαδοχής των λογικών συλλογισμών
την άκρα εγρήγορση
τις αλλεπάλληλες επιλογές
των διαδρομών του νου.
Η λύση
μένει αίτημα, ελκυστικό
-προς το παρόν.
27/6/2009
Ύφος
«Μη θέλγεσαι απ’ την ομοιοκαταληξία»
με παρατήρησε
«σε καλολογικά στοιχεία και στολίσματα
μην υποκύπτεις,
πρέπει λιτά να είναι τα νοήματα,
κοφτερό, παγωμένο κρύσταλλο
μονάχα».
«Καλέ μου φίλε»,
χαμογέλασα,
«τείνεις στο ανέκδοτο με την εγκυκλοπαίδεια:
γέννηση,
αγάπη – ίσως,
θάνατος».
23/6/2008
Ελαφόνησος 2
Γαλάζιο κρύσταλλο, σαν πέρσυ, στο κορμί
ίσως κι’ οι ίδιοι κόκκοι άμμου
-όμως το σώμα δεν είναι το ίδιο.
Κτήμα γεμάτο βλάστηση παραδεισένια:
«Πωλείται το παρόν», όπως και πέρσυ…
Παρόν; Δεν μένει ίδιο - το παρόν παρέρχεται
ρευστότερο και από το νερό.
Γνώριμο ωστόσο το τοπίο γύρω μας
νομίζοντας πως βρήκαμε ξανά
ότι αγαπήσαμε.
23/6/2004
Κεντημένα γράμματα – Σύμη
(και στην μητέρα μου)
Κεντά τα γράμματα με τέχνη και στοργή
διαλέγει τη μορφή, κλίση και μέγεθος
άπειρες κεντημένες γραμματοσειρές
ένας γεμάτος τοίχος
-ελληνικά, λατινικά, τα πάντα-
διαλέγει ακόμα και τα γράμματα τα ίδια
και κάποια τα αποκλείει κάποτε
δεν έχουν θέση
στο δικό της αλφάβητο
-δεν την εκφράζουν.
27/6/2009
Η φωνή
Στο σπίτι πλάι είν’ ένας μουσικός
που τραγουδάει και παίζει μουσική συνέχεια
ασταμάτητα, δίχως παύση, μανιακά,
αναπνέει, τραγουδάει, τίποτ’ άλλο.
Η φωνή του διαπότισε τους τοίχους
κάθεται σαν τη σκόνη στις κουρτίνες
διαπλέκεται στα όνειρα
ριπίζει τον αφρό του πρωινού ξυρίσματος.
Θρυλείται πως κατά καιρούς
θυμάται να τραφεί
-κάποια ντελίβερι αφήνονται στην πόρτα-
όμως πως είναι δυνατό
να τρώει τραγουδώντας;
Κάποιοι προσφέρουν στη ζωή τους ένα στόχο.
8/4/2006
Τεχνίτης κοσμημάτων
Παλεύω με το σώμα μου κάθε πρωί
τα καθημερινά δουλεύοντας κοσμήματα
στιγμές το στόμα τείνει προς τα μέσα
στον εσωτερικό του διάλογο
νοιώθω τη μουσική των χρόνων
τα βλέμματα, τα’ αγγίγματα, τα αρώματα,
τις γεύσεις των φιλιών και των δακρύων
την εγρήγορση του μυαλού και της συνείδησης
το μυστικό τρεμόπαιγμα του κόσμου.
Ας πλάθουμε το χρόνο μικρούς βώλους
τους ήχους ας ακούμε καθαρότερα
τα βλέμματα ν’ αγγίζουν απαλά
διάστικτες λεπτομέρειες του τοπίου
Ας τα τοποθετούμε τρυφερά στη μνήμη
η κρίση κατοικεί μεσ’ στην καρδιά
πολύ το κόστος τους, συνέχεια θα σπανίζουν
Τα πιο ακριβά κοσμήματα είναι εκεί.
10/8/2014
Το σκοινί
Σαν δέναν στην κρεμάλα το σκοινί
έβγαλε τούτο μιαν απόκοσμη φωνή:
Μη με φορτώνετε άλλο με ψυχές
με κρίματα και ξένες ενοχές
ένα σκοινί δεν έχει άλλα να πει
του μένει μόνο να κοπεί.
26/11/2017
Οκλαδόν
Την πήρε τη στροφή ανοιχτή
σπινάρισε στο λάδι
η μπάρα είχε στέρεα φυτευτεί
χωρίς ψεγάδι.
Πελιδνός
στο τραπέζι του χειρουργείου
οι στάλες του ορρού αιώνες
η ύπαρξη του ακροβατεί στην κόψη
ο χρόνος κάθεται οκλαδόν
και τον κοιτάζει.
28/7/2006
Εις μνήμην
Εξέφρασα τότε με συγκίνηση
στην απαρηγόρητη κόρη
πως η έλλειψη της μητέρας
η συντριβή του συντρόφου-πατέρα
-χωρίς να φτάνουν τον δικό τους πόνο-
είναι και δικά μας αισθήματα-μνήμες
συστατικά της κοινής μας περασμένης ζωής
της αγάπης, της συντροφικότητας,
η απώλεια διαπερνά, αθροίζεται,
δεν διεκδικείται,
συναποτελεί την κοινή μας ανθρώπινη διαδρομή.
29/7/2018
Να μη ξεχνιόμαστε
Ήταν μια μέρα λαμπερή
και ξαφνικά
στο τζάμι ο θάνατος να γνέφει φιλικά.
Ψιθύρισα με πανικό «Σεβάσμιε φίλε
η πολυθρόνα σου σε περιμένει»
«Όμως σ’ αρέσει να την βλέπεις άδεια!»
αντιγύρισε
με μια φλογίτσα περιπαιχτική
στ’ άδεια του μάτια.
«Περνώ να μην ξεχνιόμαστε-
σε συμπαθώ: δεν μπαίνω.
Άκουσα το τραγούδι του να ξεμακραίνει:
«…όχι δεν πρέπει να συναντηθούμε
πριν απ’ τη δύση του ήλιου…»*
ώσπου έσβησε…
26/3/2013
*Γ. Χρονάς
Υπαρξιακό
Αν είχε κινητό
τάμπλετ και λάπτοπ
φεϊσμπουκ και τουίτερ
ίνσταγκραμ και φόλοουερς
όλες του τις κινήσεις
προτιμήσεις, επαφές
τα δεδομένα
πλήρως καταγεγραμμένα
θα υπήρχε περισσότερο;
23/8/19
Σαράντα χρόνια – αγαπιόμαστε από παιδιά
Υπάρχουν άπειρα σύμπαντα
κόσμοι ολόκληροι
άνθρωποι, αντικείμενα, ζώα και φυτά
κάθε ποικιλίας και χρωμάτων,
της γης, της θάλασσας, του αέρα, του νου.
και κατασκευαστές συμπάντων
που μας τα εμπιστεύονται.
Το κάθε σύμπαν φέρει τρυφερότητα
υπομονή, γνώση και φαντασία,
το DNA του κατασκευαστή του
την αισθητική, την ποιότητα, την τέχνη του.
Προσφέρεται στα χέρια των παιδιών
για να δημιουργήσουν.
Το κάθε σύμπαν μεταλλάσσεται απ’ τον χρήστη
συστέλλεται απ’ τους φόβους του
διαστέλλεται από τις ελπίδες του
διαπλάθεται απ’ την φαντασία του
(κι’ εμείς άλλωστε ζούμε και σε φανταστικούς κόσμους
-στο μυαλό μας έχουμε πολλούς…)
Σαράντα χρόνια – αγαπιόμαστε από παιδιά
η αγάπη πλάθει δημιουργούς
και ίσως και αντίστροφα.
25/3/18
Απόγνωση/Λάθος σύμπαν
«Ελάτε να μεθύσουμε μαζί
δεν έχει πάτο τούτο το βαρέλι
θα κάψουμε μετά το μαγαζί
με πονεμένα και καμένα μέλη
Δεν είναι λύση η μέθη και η φωτιά
όμως εμείς δεν ψάχνουμε για λύση
τα χείλη μας γινήκαν καφετιά
και έχει το μάτι μας γυαλίσει.
Ας κάψουμε λοιπόν το μαγαζί
σαν θα ‘μαστε μοιραίοι και μεθυσμένοι
έτσι όπως ζούμε πώς κανείς να ζεί
μετά τη φλόγα μόνο στάχτη μένει.»
Έτσι τα γεγονότα είχαν συμβεί
σε κάποιο σύμπαν που ήταν όλα λάθος
μη σπεύδετε λοιπόν για μια μομφή
πολλά σύμπαντα είναι ίδια κατά βάθος.
10/4/21
Πλήθος ολάνθιστες τριανταφυλλιές
Υπήρξα άνθρωπος της πόλης,
των πόλεων ίσως
της εμπλοκής των ανθρώπων στα κτήρια
της έλλειψης του νοτισμένου χώματος
της άγνοιας των εποχών, της εξοχής
των φυτών και των ζώων.
Και τώρα
μετά μια ζωή επιδιώξεις
στόχους και αστοχίες
συναγωνισμούς, ανταγωνισμούς, αποδόσεις
επαφές και διαπάλη
βρίσκομαι σε μια θάλασσα από τριαντάφυλλα
κατακόκκινα, ολάνθιστα, παλλόμενα στην αύρα
του ανοιξιάτικου μεσημεριού
σαν μια μεγάλη συντροφιά
γελαστών προσώπων παιδιών
που ίσως ελπίζουν σ’ ένα ευτυχισμένο αύριο.
Ξανανιώθω την χαρά του πατέρα μου
καθώς κοιτούσε τον ανθισμένο του κήπο
και την περίφροντι τρυφερότητα της μητέρας μου
σαν μου έλεγε «προσπάθησε».
2/5/2019
IN ANOTHER LANGUAGE
There’s a crack in everything
that is how the light gets in.
Leonard Cohen
Feeling
Let it be as a rose
let it crawl as a mouse
let it long for repose
staying still in the house.
Let the sentiment be
asking not for applause
just a colorful bee
on a lily for pause.
Let the feeling exist
not expecting reward
just a promising mist
in an unwordly world.
21/3/2012
Her laughter
I long to hear her laughter
an eternity after.
10/4/2012
Next of skin (after Leonard Cohen)
Our bodies fit together like a glove
if this is love, it is below and is above
a need beyond, innate and keen
I have to be your next on skin.
Among a multitude of tribes
me, heir of Athens or of Thebes
you, swan of Stockholm, empress of Peking
I have to be your next of skin.
In turmoil life of work and speed,
boredom and passion, need and greed
depart, reenter, end, begin
I have to be your next of skin.
Let’s talk and argue till we master silence
digress through tenderness and violence
to push you out, to ask me in
I have to be your next of skin.
8/8/2009
Hesitation
We found a spider hung over the milk
into the bottle,
an acrobat
-she thought of imitating Cleopatra,
but then she hesitated and retracted
and fastly climbed up to the top
looped out and disappeared
the milk left pure
and intact in oblivion.
8/8/2009
Spice
There is no spice
in all these pies
in all these meats
there is no flavor
it needs a heart
the spark to start
to all these treats
to make a favor.
28/3/2009
Humbly
Writing on toilet paper
is what you deserve;
This humble material is happy to serve
any language you can observe
if you have the content
and the nerve.
21/8/2008
Playing-for-life
I have spent some of my life
selecting toys for others to play
meticoulously chosing their colous and forms
their qualities, characteristics, specifications,
their potential to transform
life to dream
and vise versa.
I have spent some of my life
as a toy - for dreaming life
and vise versa.
26/1/2014
Passing by
She was waiting to enter
the wagonette
her man just unlocking
the drivers' door
I was passing by and
our eyes met
her eye was blue
with unused feelings
filled of sentiments to deliver
and ages of longing unlimited
that glimpse has caught me by surprise
lingering on me
as I passed her walking
I knew the weight, felt the attachment
I turned to her
and she was there
but she was with her man
and I with family
completely taken out of guard
a warm midnight of midsummer
and we both knew
that we have met
for this infinite instant
of the centuries
and it was passing by.
18/8/2010
Moment
Reading your verse
under thin shade
of the sand-tree
the sea slightly distressed
by the elegant vessel crossing
the sky revived
by the perfection of her shape
passing
with an absolute minimal crimson.
25/6/2008
The mine
Across the circumstantial ruins
above the atlas of design
beyond our loving and our wowing
we try our passing through the mine.
Impossible to make it better
in spite of efforts and a sigh
a touching sketch, even a letter
to please the eye.
Scribbling has always been mans notion
building has been his alibi
to mark his presence in slow motion
to ease the sense of passing by.
Love, thoughts and domes and books
are fading
as we walk scared through the mine
the end is present with its shade
on all our stories-yours and mine.
19/8/2008
Functional
I have no mood for feelings and romance,
she said
but still let’s opt for something functional
in bed.
17/1/2016
Dear Leonard
You have been a discrete,
distant companion
expressing feelings
we longed to express
the mirror of our heart
the subtle music
coming through the window
the memories
we haven’t lived (yet?)
the shades of love
and laughter
the bitter vacuum left behind
the ribbon still hailing the wind
the bird on the string
-we miss you.
18/3/2017
Possession
Possession
is an illusion.
10/4/2018
War, father of all*
Naked before this voluptuous woman
naked against her
our bodies glowing with desire
ready to fight
the war that starts with passion and possession
and –sometimes- ends with tenderness
We place our bodies in the battlefield
two awesome armies:
hands, nipples, hips, genitals
all in acute alertness
the generals, the captains and the soldiers
we fight
with the hidden hope
to surrender.
30/8/2017
*(πόλεμος πάντων πατήρ)
Ηράκλειτος
Language
The language is the colour
that we use
to paint our dreams
available to others.
10/4/2018
ΟΣΤΡΑΚΑ
Πλάνη
... κι' είπε η αγκίδα πριν πεθάνει:
Όλα είναι πλάνη...
26/8/2009
Είσαι
Είσαι ό,τι είσαι στο λουτρό
-γυμνός
και η μουσική σου.
7/7/2007
Στιγμή
Το τίποτα μάς περιμένει πάντα
είν’ η αιωνιότητα
μα είμαστε η στιγμή.
10/1/2010
Καρναβάλι
...Αποζητά το καρναβάλι
να βάψει τα μαλλιά του μαύρα πάλι.
2/5/2010
To manual
Στο κρεβάτι γυμνή
περιμένει τον έρωτα.
Τρέχω να διαβάσω το manual.
25/4/2008
Σχέση;
Λέμε ξανά τα ίδια λόγια - τα ίδια λάθη
Η μπάλα αιωρείται στο καλάθι.
7/7/2007
Οιωνοσκόπος
Εικάζει και εμπορεύεται το θείον
απ' τη δομή των εντοσθίων.
26/8/2009
Σοφός
... κι' αναμετρά τη θλιβερή του λεία
τις στοίβες μαζεμένα του βιβλία.
14/8/2005
Διασημότης
Τον κυνηγούν οι φωτογράφοι σμήνος
καθώς δουλεύει μέσα του ο καρκίνος.
14/8/2005
Πολιτική
Εισέρχονται στα διεθνή φόρα
χιλιάδες άρματα δρεπανηφόρα.
13/11/2005
Πολιτισμός
Πολιτισμός
-ρομαντική εκδοχή της Ιστορίας.
18/6/2019
Τέχνη
Αγάπησε χωρίς διακρίσεις
την τέχνη που σε κάνει να δακρύσεις.
12/8/2014
Έστω
Ο θάνατος είναι μια πράξη βίας
κατά της παρατεταμένης εφηβείας.
10/4/2011
Άνευ
Μου χάρισαν μια μέρα ακόμα
και δεν έχω τι να την κάνω…
18/3/2017
Είμαι καλά
Είμαι καλά, δεν έχω πάθει κάτι
έξω από, ίσως, μια ζωή φευγάτη.
1/1/2016
Φωλιάζουν
Όλα σταλάζουν, το νερό απομένει
εκεί φωλιάζουν οι ψυχές.
3/7/2006
Ηχώ
Θα σου αποσπάσω την ηχώ
όπως και κάθε τι ρηχό.
2/5/2010
Κάτι μικρό
Σκέψου κάτι μικρό και σύντομο
το χαρτί έχει γεμίσει
(εκτός από μια τόση δα γωνία).
6/8/2008
Αύριο
Σκεπτόμενοι το αύριο
προδικάζουμε την ύπαρξη του.
9/8/2014
Σπίτι
Όταν κάνεις ένα σπίτι
σταματάς να ταξιδεύεις.
7/8/2014
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
Ο ΣΥΣΣΩΡΕΥΜΕΝΟΣ ΧΡΟΝΟΣ
Ο συσσωρευμένος χρόνος
ΤΟ ΧΡΩΜΑ ΤΟΥ ΝΕΡΟΥ
Το χρώμα
Σκοτάδι, ερωτευμένο
Κοχύλι
Έρωτες
Νύχτες
Διατριβή ;
Πεντάστερο
Έλξη
Κλεψύδρα
Εκείνη, στο πλήθος
Θα δείξει
Μνήμη
Πυροτεχνήματα
Βενετία ΙΙ / Peau a peau
Και τώρα τι;
Μύθος ;
Ξαφνικά
Μην απαντήσεις
Φρύνη
Διάψευση
Μαύρισμα
Άδειο δωμάτιο
Αξιοπρέπεια
Καταλαβαίνεις ;
Μελέτη
Τρυφερά
Ζωγραφική ΙΙ
Το άλφα
ΔΙΑΠΛΟΥΣ
Διάπλους
Φωτογραφία τοίχου
Τελευταία ευκαιρία
Σημάδια
Αίθουσα χορού
Της μοναξιά
Εμείς
Φώς
Στο όνομα της πίστης
Δοκίμιο ύπνου
Ύπνος, σχεδόν
Η ηλικία των πετρωμάτων
Πεταλούδες
Προς επίλυσιν
Ύφος
Ελαφόνησος 2
Κεντημένα γράμματα – Σύμη (και στην μητέρα μου)
Η φωνή
Τεχνίτης κοσμημάτων
Το σκοινί
Οκλαδόν
Εις μνήμην
Να μη ξεχνιόμαστε
Υπαρξιακό
Σαράντα χρόνια – αγαπιόμαστε από παιδιά
Απόγνωση/Λάθος σύμπαν
Πλήθος ολάνθιστες τριανταφυλλιές
IN ANOTHER LANGUAGE
Feeling
Her laughter
Next of skin (after Leonard Cohen)
Hesitation
Spice
Humbly
Playing-for-life
Passing by
Moment
The mine
Functional
Dear Leonard
Possession
War, father of all*
Language
ΟΣΤΡΑΚΑ
Πλάνη
Είσαι
Στιγμή
Καρναβάλι
To manual
Σχέση;
Οιωνοσκόπος
Σοφός
Διασημότης
Πολιτική
Πολιτισμός
Τέχνη
Έστω
Άνευ
Είμαι καλά
Φωλιάζουν
Ηχώ
Κάτι μικρό
Αύριο
Σπίτι